Οι γυναίκες, ειδικά νεαρής ηλικίας, έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ως προς τις χορευτικές τους ικανότητες. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι ασχέτως φύλου δηλώνουν σίγουροι για τον εαυτό τους πάνω σε μια πίστα σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, ενώ οι ειδικοί επισημαίνουν ότι όλοι έχουν τον ρυθμό μέσα τους.O 31χρονος Κώστας Δούκας άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα χορού πριν από 7 χρόνια. Κατά τη γνώμη του αλλά και με βάση την προσωπική του εμπειρία, ο χορός είναι πιο δύσκολος ως απόφαση για τους άνδρες και οι λόγοι είναι κυρίως κοινωνικοί: «Τα στερεότυπα που επικρατούσαν μέχρι πρόσφατα απέτρεπαν πολλούς». Θυμάται χαρακτηριστικά ότι «στην αρχή δεν ήταν καθόλου εύκολο. Δεν είχα την απαραίτητη αυτοπεποίθηση, με αποτέλεσμα να νιώθω άχαρος. Ξεκίνησα μάλιστα με παραδοσιακούς χορούς, ώστε η “είσοδός” μου στον κόσμο του χορού να είναι σχετικά ομαλή. Όταν αποφάσισα να δοκιμάσω λάτιν, δυσκολεύτηκα λίγο. Όμως τώρα επισκέπτομαι τη σχολή χορού τουλάχιστον τέσσερις φορές την εβδομάδα και φυσικά δεν διστάζω να χορέψω είτε σε κάποιο νυχτερινό μαγαζί είτε σε κάποια κοινωνική εκδήλωση».
Οι αρχάριοι ντρέπονται
Ο κ. Στέφανος Χατζηγεωργίου, δάσκαλος και ιδιοκτήτης της σχολής χορού Quick Step, σημειώνει ότι «δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια αυτοπεποίθηση ως προς τις χορευτικές τους ικανότητες. Μάλιστα περίπου ένα 25% αυτών που έρχονται για πρώτη φορά σε μάθημα ντρέπονται τόσο που επιλέγουν μια μικρή αίθουσα χωρίς τζάμι που έχουμε για να μην τους βλέπουν οι υπόλοιποι».
Προσθέτει βέβαια ότι «από αυτό το ποσοστό οι περισσότεροι είναι άνθρωποι άνω των 50 ετών». Ωστόσο, όπως έχει παρατηρήσει, η εξάσκηση συμβάλλει πολύ στην τόνωση της αυτοπεποίθησης των επίδοξων χορευτών και τα αποτελέσματα είναι ορατά σε σύντομο χρονικό διάστημα. «Οι αρχάριοι μαθητές άνω των 50 ετών χρειάζονται περίπου 4 μήνες μέχρι να νιώσουν άνετα να χορέψουν μπροστά σε αγνώστους. Οι νέοι πάλι, μόλις δύο. Σε αυτό βοηθά αρκετά και ο τρόπος ζωής τους, αφού βγαίνουν αρκετά συχνά και πλέον ο χορός είναι απαραίτητο συστατικό της νυχτερινής διασκέδασης σε κάποιο μπαρ ή κλαμπ».
Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Ηertfordshire, η οποία πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 13.700 ανθρώπων, η αυτοπεποίθηση του καθενός ως προς τις χορευτικές του δυνατότητες είναι και θέμα ηλικίας και φύλου. Ένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα είναι πάντως ότι ανεξαρτήτως του ρυθμού που έχει κανείς μέσα του στην πραγματικότητα η πλειονότητα των ερωτηθέντων δήλωσαν μεγάλη αυτοπεποίθηση ως προς τις χορευτικές τους ικανότητες.
Ένα ακόμη συμπέρασμα ήταν πως οι γυναίκες έχουν συνήθως μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για τις φιγούρες τους σε σύγκριση με τους άνδρες. Για τον Dr Ρeter Lovatt, από το Τμήμα Ψυχολογίας και επικεφαλής της μελέτης, από την ηλικία των 20 μέχρι και τα 35 η αυτοπεποίθησή τους ανεβαίνει συνεχώς κατακόρυφα.
Στους άνδρες από την άλλη η αυτοπεποίθηση από τα 16 και μετά αρχίζει να αυξάνεται προοδευτικά, χωρίς όμως θεαματικούς ρυθμούς, ενώ φτάνει στο απόγειό της από τα 55 μέχρι τα 60.
Τη γυναικεία υπεροχή επιβεβαιώνει από την επαγγελματική του πείρα ο κ. Χατζηγεωργίου, χωρίς όμως να μπορεί να την αιτιολογήσει. Η 27χρονη Εύα Πε τροπούλου, η οποία είναι επαγγελματίας χορεύτρια και τώρα σπουδάζει για να γίνει δασκάλα χορού, έχει τη δική της εξήγηση: «Έχουμε καλύτερη κίνηση και παράλληλα ελευθερωνόμαστε πιο εύκολα. Είμαστε μάλλον πιο αυθόρμητες και ξεσηκωνόμαστε με τη μουσική».
ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ
Τα κοινωνικά στερεότυπα αποτρέπουν τα αγόρια από το να ασχοληθούν με τον χορό, ενώ αντίθετα ενθαρρύνουν τα κορίτσια
Όλοι έχουμε τον ρυθμό μέσα μας
Η ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ κ. Μαριέτα Ρήγα- Πεπελάση υποστηρίζει ότι η κίνηση είναι στη φύση του ανθρώπου αλλά υπόκειται σε περιορισμούς από τον πολιτισμό: «Είναι μέρος της επιβίωσής του. Το νεογέννητο έχει μια αίσθηση ελευθερίας στις κινήσεις του. Όσο μεγαλώνει το παιδί ακούγοντας μουσική αυτόματα κινητοποιεί την κίνηση. Το κοινωνικό περιβάλλον- οικογενειακό αλλά και ευρύτερο- είναι αυτό που του περιορίζει- ή σε κάποιες περιπτώσεις απαγορεύει- αυτήν την ελευθερία. Είτε γιατί θέλει το παιδί να γίνει σεμνό και όχι παρορμητικό είτε γιατί φοβάται κάτι. Αυτό με την πάροδο των χρόνων έχει ως αποτέλεσμα ορισμένοι ενήλικοι να ντρέπονται να χορέψουν».
Συμπληρώνει δε ότι «τα κοριτσάκια καλούνται να διοχετεύσουν την κίνησή τους στο μπαλέτο και τα αγόρια στον αθλητισμό».
Αυτό για την ψυχολόγο εξηγεί και γιατί τελικά οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στον χορό.
Σημειώνει πάντως ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι που να μην έχουν τον ρυθμό μέσα τους, απλά σε κάποιους έχει εγκλωβιστεί ο παιδικός αυθορμητισμός και υπερτερεί ο φόβος της κριτικής, «γι΄ αυτό και μπορεί ανάμεσα σε ένα ανώνυμο πλήθος, όπως αυτό των κλαμπ να απελευθερωθούν και να χορέψουν».
ΤΑ ΝΕΑ
ΤΑ ΝΕΑ
