ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΙΝΗΣΗ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Θετική και Αρνητική Παρακίνηση

Η πολυπλοκότητα της ανθρώπινης παρακίνησης υπογραμμίζεται από το γεγονός ότι τόσο οι Πρωτοβάθμιες όσο και οι Δευτεροβάθμιες πηγές παρακίνησης δύνανται να είναι θετικές ή αρνητικές. Συχνά είναι και τα δύο, αλλά ποτέ ταυτόχρονα. Ένα τέτοιο παράδειγμα θα μπορούσε να αποτελέσει ο ήλιος: Όταν μας έχει λείψει (χειμώνας) τον αποζητούμε, ενώ όταν καεί το δέρμα μας από αυτόν, τον αποφεύγουμε αποζητώντας τον ίσκιο.

Στην πάλη, ένας παλαιστής μπορεί να αποδίδει ικανοποιητικά (Πρωτοβάθμια Θετική Παρακίνηση) ή απογοητευτικά (Πρωτοβάθμια Αρνητική Παρακίνηση). Αν οι επιδόσεις του συνεχίσουν να είναι απογοητευτικές, ο παλαιστής θ' αρχίσει να χάνει την παρακίνησή του και τελικά θα εγκαταλείψει. Κατά συνέπεια, η απόφαση του παλαιστή να αποσυρθεί από την πάλη αντανακλά μια δυσαναλογία που έχει δημιουργηθεί μεταξύ Πρωτοβάθμιας Θετικής και Πρωτοβάθμιας Αρνητικής Παρακίνησης. Με άλλα λόγια, ο παλαιστής δεν απολαμβάνει πια την
πάλη ώστε να επιθυμεί να συνεχίσει.

Κατ' αυτό τον τρόπο, οι θεατές (Δευτεροβάθμια Παρακίνηση) π.χ. ενός Παγκόσμιου Πρωταθλήματος μπορούν να είναι υπέρ (Θετικοί) ή κατά (Αρνητικοί) ενός αθλητή και η επιρροή τους είναι το λεγόμενο "αβαντάζ" του να αγωνίζεται κανείς "εντός έδρας". Οι θεατές όμως δεν υποστηρίζουν πάντα τον "δικό τους" αθλητή. Ενώ λοιπόν ο αθλητής χειροκροτείται από το κοινό του (Δευτεροβάθμια Θετική Παρακίνηση) όσο πηγαίνει καλά, μια ενδεχόμενη αποτυχία θα μπορούσε να στρέψει τους θεατές εναντίον του και αυτοί να τον αποδοκιμάσουν
(Δευτεροβάθμια Αρνητική Παρακίνηση). Η συνεχόμενη αποδοκιμασία ενός αθλητή τον επονομάζει ως "αποτυχημένο", και έτσι αυτός δεν επιθυμεί πια να αγωνίζεται μπροστά σε κοινό. Όταν οι αποτυχίες του παλαιστή αυτού ξεπερνούν τις επιτυχίες του, ο ίδιος πια θεωρεί πως "δεν κάνει για ποδήλατο".

Αντιθέτως, η επιτυχία ενός αθλητή -όπως π.χ. να κερδίσει έναν αγώνα- επιβραβεύεται άμεσα από τον προπονητή του, τους συναθλητές, τους θεατές / υποστηρικτές του. Η επιβράβευση συνεχίζεται όταν ο αθλητής διαβάσει την επομένη τα αποτελέσματα του αγώνα. Όλα αυτά κάνουν τον αθλητή να νιώσει πως "περνά καλά", να βλέπει θετικά τον εαυτό του και να αναμένει με ενδιαφέρον την επόμενη αναμέτρηση.
Τελικά;
Είναι πολύ δύσκολο να είναι κανείς ουδέτερος όσον αφορά την ενασχόλησή του με τον αθλητισμό. Οι συναισθηματικές "απολαβές" ενός αθλητή από τη δραστηριότητα που συμμετάσχει (είτε θετικές, είτε αρνητικές) είναι έντονες. Είναι σχεδόν ακατόρθωτο, ακόμα και για έναν φτασμένο, επαγγελματία παλαιστή να είναι συναισθηματικά αμέτοχος. Ενώ μπορεί εξωτερικά να δείχνει ψύχραιμος και ανεπηρέαστος, μέσα του πιθανότατα ρέει ένας χείμαρρος συναισθημάτων, καθώς μπορεί το ένα λεπτό να ηγείται της παλαίστρας και
το επόμενο αυτό να χαθεί από μια ξαφνική επίθεση. Τα συναισθήματά του λοιπόν, είναι το αποτέλεσμα των επιδόσεων αλλά και της γενικής του συμπεριφοράς κατά τη διάρκεια του αγώνα.