ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΥ

Αγαπητοί Αναγνώστες,
Η Πάλη, είναι ένα αγώνισμα που σχεδόν πάντα, μας φέρνει μεγάλες διακρίσεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δυστυχώς, όμως, στην πατρίδα, την θυμόμαστε μόνο όταν έχουμε Ολυμπιακούς. Αυτό το γεγονός είναι πραγματικά λυπηρό, όταν μάλιστα αναλογιστούμε ότι το άθλημα της Πάλης φέρνει «σχεδόν» το όνομά μας! Αναφέρομαι φυσικά, στο ότι η μια από τις δυο τεχνικές Πάλης, ονομάζεται Ελληνορωμαϊκή.


Αυτό οφείλεται φυσικά, στους αρχαίους προγόνους μας, που δημιουργήσανε και καλλιεργήσανε το άθλημα αυτό. Είναι πραγματικά κρίμα, το ότι σήμερα στην πατρίδα μας λατρεύουμε το ποδόσφαιρο που δημιουργήσανε οι Εγγλέζοι και την Καλαθόσφαιρα που δημιουργήσανε οι Αμερικανοί, ενώ τη δικά μας Πάλη, την αγνοούμε.

Εδώ στην Αμερική, όμως, το αγώνισμα της Πάλης αντιμετωπίζεται διαφορετικά και αναφέρομαι κυρίως στο κεντρικό και κεντροδυτικό κομμάτι των ΗΠΑ. Έχω βρεθεί σε στάδια όπου 30 χιλιάδες κόσμου και περισσότεροι, παρακολουθούν αγώνα Πάλης! Φυσικά, δε μιλάω για τη λεγόμενη επαγγελματική Πάλη, η οποία όπως όλοι γνωρίζουμε δεν είναι αληθινή, αλλά αναφέρομαι πάντα στο αγνό Ολυμπιακό αγώνισμα της ελευθέρας και Ελληνορωμαϊκής Πάλης. Αυτή η Ολυμπιακή Πάλη, λοιπόν, είναι τρομερά δημοφιλής σε σχολικό και Πανεπιστημιακό επίπεδο. Οι αγώνες που έχω παρακολουθήσει, είναι τέτοιου επιπέδου! Αυτοί οι αθλητές, είναι για τα Πανεπιστήμιά τους και τα Σχολεία τους, πραγματικοί ήρωες και στην κυριολεξία τούς συμπεριφέρονται Βασιλικά. Ένας τέτοιος αθλητής Πάλης ήτανε και ο Norman Borlaug ο οποίος μάλιστα, το 1970 πήρε και το Βραβείο Νόμπελ της Ειρήνης. Παλαιστής με Νόμπελ! Αναρωτιέμαι πόσοι ποδοσφαιριστές ή καλαθοσφαιριστές έχουνε πάρει το Νόμπελ;! Ο Norman Borlaug μάλιστα, θεωρείται ως ο «καλύτερος άνθρωπος που έζησε ποτέ» γιατί έσωσε πάνω από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους!! Αυτός ο τίτλος είναι φυσικά ανεπίσημος και πολλές φορές αναφέρεται σε παιχνίδια εγκυκλοπαιδικής γνώσεως, όμως το νούμερο των ανθρώπων είναι αληθινό. Ποιος όμως είναι ο Norman Borlaug και πώς η Πάλη τον βοήθησε στη ζωή του; Ο Norman Borlaug γεννήθηκε το 1914 σε μια μικρή φάρμα στο κέντρο της Αμερικής, οπότε από μικρό παιδί, δούλευε. Πήγε σε μονοθέσιο σχολείο μέχρι και το τέλος του γυμνασίου, κάτι που δεν προδίκαζε τη μετέπειτα πορεία του. Τελικά, κατάφερε να περάσει στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα το 1933, περισσότερο γιατί ήταν φοβερός αθλητής, κυρίως στην Πάλη. Στο Πανεπιστήμιο, βγήκε αρκετές φορές πρωταθλητής, στην περιφέρεια της Κεντροδυτικής Αμερικής. Αργότερα, δήλωσε πως η Πάλη τού έμαθε «να είμαι σταθερός απέναντι στους ισχυρούς αυτού του κόσμου. Να είμαι δυνατός για να αντιμετωπίσω κάθε δυσκολία. Πολλές φορές, χρειάστηκα αυτή τη δύναμη»! Ίσως και οι αρχαίοι μας πρόγονοι, κάπως έτσι να σμιλεύανε τις προσωπικότητές τους, για να πετύχουνε αυτούς τους άθλους που σήμερα μας φαίνονται απίστευτοι.

Ο Norman Borlaug συνέχισε τις σπουδές του και κατάφερε να αποκτήσει και διδακτορικό στη Γενετική και στην παθολογία των φυτών το 1942 (φυτοπαθολογία). Έχοντας μεγαλώσει πολύ φτωχός, σε μια εποχή που η Αμερική περνούσε δύσκολες μέρες (τη δεκαετία του '30), αποφάσισε ν΄ αφιερώσει τη ζωή του στην εξάλειψη της πείνας μέσω της βελτίωσης της παραγωγής σιτηρών! Το 1944 πήγε στο Μεξικό, όπου ο κοσμάκης πέθαινε από την πείνα στους δρόμους. Δουλεύοντας ατέλειωτες ώρες και για 10 χρόνια στους αγρούς, κατάφερε να φτιάξει πολύ ανθεκτικούς στις ασθένειες, σπόρους. Το 1964, το Μεξικό χρησιμοποιώντας αποκλειστικά «σπόρους Borlaug» είχε εξαπλασιάσει την παραγωγή σιτηρών, η πείνα είχε εξαλειφθεί και μάλιστα η χώρα έκανε κι εξαγωγή. Τη δεκαετία του '60, έκανε το ίδιο και στην Ινδία, όπου οι πόλεμοι και η αύξηση του πληθυσμού, είχαν δημιουργήσει τρομερά προβλήματα πείνας. Μέσα σε δέκα χρόνια, ο Norman Borlaug είχε λύσει όλα αυτά τα προβλήματα και η Ινδία και το Πακιστάν συνέχισαν να υπάρχουν και οι λαοί τους να ζουν! Μετά, ήταν η σειρά της Αφρικής... Κάπως έτσι ο Norman Borlaug έσωσε ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους από το θάνατο! Γι΄ αυτό το λόγο και πήρε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, κι ένα σωρό άλλα βραβεία. Ο βάσεις όμως, αυτού του τρομερού ανθρώπου (που πέθανε πριν μερικές βδομάδες) μπήκανε πολύ πιο μπροστά. Με την Πάλη. Την Πάλη που δώσανε εμείς οι Έλληνες στον κόσμο, την Πάλη που για χρόνια δίνει Ολυμπιονίκες στη Θεσσαλονίκη μας και που εδώ στην Αμερική, την υπεραγαπάνε...

Γράφει ο: Νίκος Περιστεράτος, ένας ξενιτεμένος Σαλονικιός...